این مقاله توصیه‌هایی را در مورد استفاده از ماسک (ماسک ساده، ماسک جراحی و ماسک N۹۹) در اجتماعات، حین مراقبت از بیماران در منزل و همچنین در مکان‌هایی که مراقبت‌های بهداشتی را ارائه می‌دهند و در مناطقی که بیماری کووید-۱۹ گزارش شده است، در اختیار افراد قرار می‌دهد.

این موارد برای کلیه افراد جامعه، متخصصان حیطه بهداشت عمومی و پیشگیری و کنترل عفونت، مدیران بهداشت و درمان، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و کارمندان بخش بهداشت جامعه در نظر گرفته شده است.

روش‌های اصلی انتقال ویروس کرونا

اطلاعات موجود حاکی از آن است که دو مسیر اصلی برای انتقال ویروس کووید-۱۹ وجود دارد:

1. قطرات تنفسی

2. تماس

قطرات تنفسی زمانی‌ ایجاد می‌شود که فرد آلوده سرفه یا عطسه کند. هر شخصی که در تماس نزدیک (در فاصله یک متری) با فردی قرار بگیرد که علائم تنفسی مانند سرفه و عطسه را دارد، در خطر قرار گرفتن در معرض قطرات تنفسی عفونی بالقوه است.

از طرفی، این قطرات ممکن است بر روی سطوحی که ویروس بر روی آن زنده می‌ماند، فرود آیند. بنابراین، محیط تا فاصله یک متری فرد آلوده می‌تواند منبع انتقال ویروس باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله طول عمر ویروس کرونا بر روی سطوح مختلف را مطالعه کنید.

ناقلان ویروس کرونا

سازمان بهداشت جهانی اخیرا گزارش‌هایی مربوط به انتقال ویروس کووید-۱۹ را خلاصه وار ارائه کرده است و مختصرا از شواهد موجود در مورد انتقال از افراد دارای علامت، افراد دارای پیش علامت و افراد بدون علامت اما آلوده به کووید-۱۹ استفاده کرده است.

شواهد موجود نشان می‌دهد که این بیماری، بیشتر توسط موارد دارای علامت، منتقل می‌شود.

دوره نهفتگی یا کمون برای کووید-۱۹ – که زمان در معرض ویروس قرار گرفتن و شروع علائم است – به‌طور متوسط بین ۵ تا ۶ روز است، اما می‌تواند تا ۱۴ روز هم باشد. در این دوره، که به آن دوره قبل از علامت داشتن هم می‌گویند، برخی از افراد آلوده می‌توانند ناقل بوده و ویروس را به دیگران منتقل کنند.

این مطلب با داده‌هایی به اثبات رسیده است که تست برخی افراد پس از ۱ تا ۳ روز در معرض کووید-۱۹ بودن، می‌تواند قبل از بروز علائم، مثبت باشد.

بنابراین، این امکان وجود دارد که افراد آلوده به کووید-۱۹ بتوانند ویروس را قبل از بروز علائم منتقل کنند. این مهم است که بدانید حتی در انتقال ویروس از فردی که علامتی ندارد نیز، نیاز است که ویروس از طریق قطرات عفونی یا از طریق لمس سطح آلوده به ویروس، منتقل شود.

استفاده از ماسک (شامل انواع ماسک ساده یا ماسک جراحی) یکی از اقدامات پیشگیرانه‌ای است که می‌تواند شیوع برخی بیماری‌های ویروسی تنفسی از جمله کووید-۱۹ را محدود نماید. با این وجود، استفاده از ماسک به تنهایی برای تامین سطح مناسبی از محافظت، کافی نیست و سایر اقدامات نیز باید اتخاذ شود.

جدای از اینکه ماسک زده شود یا خیر، رعایت حداکثری بهداشت دست برای جلوگیری از انتقال کووید-۱۹ از انسان به انسان بسیار مهم است.

مطالعات مربوط به آنفلوآنزا، بیماری‌های شبیه آنفلوآنزا و کرونا‌ویروس‌های انسانی شواهدی را نشان می‌دهد که استفاده از ماسک پزشکی می‌تواند از انتشار قطرات عفونی از یک فرد آلوده به شخص دیگر و آلودگی احتمالی محیط توسط این قطرات جلوگیری کند.

شواهد محدودی وجود دارد مبنی بر اینکه استفاده از ماسک پزشکی توسط افراد سالم در خانه یا در تماس بیمار با بیمار یا در بین شرکت کنندگان در مجامع گروهی ممکن است به عنوان اقدامی پیشگیرانه مفید باشد.

اما در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر اینکه استفاده از ماسک ( اعم از نوع پزشکی یا انواع دیگر) توسط افراد سالم در سطح جامعه می‌تواند از ابتلای فرد به ویروس‌های تنفسی از جمله کووید-۱۹ جلوگیری کند، در دست نیست.

آیا استفاده از ماسک ضرر هم دارد؟

استفاده از ماسک‌های پزشکی مانند ماسک جراحی در سطح جامعه ممکن است با نادیده گرفتن سایر اقدامات اساسی مانند رعایت بهداشت دست و رعایت فاصله اجتماعی، باعث ایجاد احساس امنیت کاذب شده و در نتیجه ممکن است منجر به لمس صورت و چشم در زیر ماسک‌ها شود، هزینه‌های غیرضروری را تحمیل نماید، و خصوصا در مواردی که با کمبود مواجه هستیم، از رسیدن ماسک به افرادی که به آن نیاز اساسی دارند مانند کادر درمانی جلوگیری نماید.